Producttest
Ninja Slushi: Zo goed is de hype machine echt
van Lorenz Keller
Pasta maken is moeilijker dan verwacht
24-9-2024
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Darina Schweizer
Basta met pasta uit de winkel! Om zelf pasta te maken, heb ik de Marcato Atlas 150 machine getest. Een soms lastige aangelegenheid.
Als iemand me vijf jaar geleden had verteld dat ik een molenaar (ja, met een h) zou worden, zou ik de supermarktcroissant over de tafel hebben gespuugd van het lachen. Maar sinds begin dit jaar maal ik meel met de toewijding van een Michmehlangelo.
Klinkt dat flauw? Helemaal niet! Het volkorenbrood dat eruit komt, smaakt zo lekker dat ik heb besloten mijn bescheiden vaardigheden op het gebied van zelf koken uit te breiden. Ik wil niet alleen mijn eigen brood maken, maar ook zelfgemaakte pasta.
De machine
Een geschikte pastamachine is snel gevonden. Na een paar testverslagen en reviews is de keuze gevallen op het Italiaanse designicoon Marcato Atlas 150. De machine is makkelijk in gebruik en schoon te maken en kan worden uitgebreid met verschillende opzetstukken. Proviamo a testare, laten we hem uitproberen!
Het deeg
Er zijn evenveel internetrecepten voor pastadeeg als er meelkorrels zijn. Ze hebben allemaal één ding gemeen: één ei per 100 gram bloem. Ik kies voor 500 gram, maal het graan en stapel het verse meel op tot een hoopje. In het midden graaf ik een holte. Daar giet ik eerst een halve theelepel zout in, dan vijf losgeklopte eieren en tot slot 2 deciliter water.
De bevestiging
De machine is nog steeds minder stabiel. Ik moet hem eerst voorzien van een handslinger en vastzetten met een klem. Als ik hem strak op de rand van het keukenblad draai, voel ik me alsof ik weer op school zit (schroefklem, ik zal je nooit vergeten). En het wordt net zo stoffig.
Het vormen
Ik neem de eerste rol deeg en vorm er met de hand een platte ovaal van. Ik bestuif de voor- en achterkant met bloem. Ik merk al snel dat dit alleen echt gelijkmatig kan met een meelstoffer. Ik vouw het deeg één keer in het midden om een mooie rand te krijgen. Deze heb ik straks nodig.
Ik positioneer de rand van het deeg voorzichtig boven de pastaroller. Voor de gewenste dikte trek ik de zilveren schuif links naar buiten. Bij 0, voor de grootste breedte, klik ik hem weer vast. Ik laat het hier vijf tot zes rondes staan. Het deeg heeft dit nodig om de glutenstructuur te vormen en stabiel te blijven.
Langzaam begin ik aan de handslinger te draaien. Mijn deeg glijdt er voor het eerst soepel doorheen. Ik voel letterlijk dat het wordt platgedrukt. En dan nog een keer. Ik vouw het weer in het midden, leg de rand op de pastaroller en draai het door. Nog vier keer. Het deeg komt langzaam in vorm. Het is zo leuk om te draaien!
Het uitrollen
Na de vijfde pas schakel ik mijn "keuken-Vespa" een versnelling hoger. Ik trek de zilveren knop naar buiten en laat hem bij 1 weer vastklikken. Ik draai het deeg één keer door elke fase tot de vijfde. Het wordt steeds dunner en langer. En knapperiger. Het gebeurt bij niveau 4: Er zit een gapend gat in het midden van het deeg. Che cazzo!
Nu is het terug naar fase 1, 2, 3, 4, 5 ... Ik doorloop ongeduldig alle fasen opnieuw. En kan eindelijk opgelucht ademhalen: het deeg heeft het ongeschonden overleefd. Ik ook, halverwege. Ik ben behoorlijk uitgeput. Misschien koop ik wel een gemotoriseerde aandrijving om het aanzwengelen voor me te doen.
Het knippen
Maar eerst gaan we verder met het handwerk. Ik leg het 50 centimeter lange stuk deeg dat ik heb uitgerold voor me op tafel. Ik knip de rafelige uiteinden aan de voor- en achterkant recht af. Dan trek ik de slinger van de pastaroller uit en zet hem weer terug op de snijwals. De meegeleverde opzetstukken kunnen worden gebruikt voor het snijden van deeg.
Met de meegeleverde opzetstukken kun je drie soorten pasta maken (van heel dik tot heel dun):
- Lasagnevellen
- Fettuccine
- Tagliolini
Bellissima! Ik vang ze doormidden met een maatstok en breng ze over naar de pastadroger. Hier hangen ze de komende 12 uur te drogen, zodat ze houdbaar worden.
Het koken
De volgende ochtend kan ik de stijve pasta uit de standaard halen (sorry, ik moest wel). Ik kan ze ongeveer drie maanden volledig droog bewaren. Maar zo lang gaan ze niet mee. De fettuccine hoeft maar twee minuten in kokend water te koken tot ze boven komen drijven. Opgewonden neem ik de eerste hap. Consistentie: korrelig. Ik zou zeker een fijnere textuur krijgen met witte bloem. Smaak: aromatisch. Met witte bloem zou ik het nooit zo krijgen. Il test è un successo!
De mislukking
De situatie was anders toen ik een paar weken later vegan fettuccine probeerde. De lastige verhouding tussen bloem en water - al een kunst bij conventionele pasta - is vooral merkbaar bij de eivrije, dunne pasta: na minder dan tien minuten op de pastadroger scheurt het onderste deel van de fettuccine af, alsof het deeg te zwaar is voor zichzelf.
Sindsdien balanceer ik onzeker op de dunne lijn tussen te plakkerig en te droog deeg bij het maken van veganistische pasta. Meer olie gebruiken als gluten of de pasta vouwen in plaats van ophangen werkte maar matig. Ze bleven gewoon aan elkaar plakken als een gigantische bal. Maar ik geef fettuccine niet op. Ik blijf rollen. Er is tenslotte nog geen Michmehlangelo uit de lucht komen vallen.
Conclusie
Goede pasta kost tijd
Zelfgemaakte pasta vereist geduld. Het kost tijd om een gevoel te ontwikkelen voor de juiste consistentie van het deeg en om de vele stadia van het rollen te doorlopen. Maar niets smaakt beter dan verse pasta!
De Marcato Atlas 150 is hiervoor een uitstekende hulp. Qua kwaliteit maakt hij indruk over de hele pastalengte. Hij is gemakkelijk schoon te maken met een borstel en kan stevig worden bevestigd op alle werkoppervlakken. De opzetstukken voor verschillende soorten pasta zijn een handige toevoeging. Alleen de gemotoriseerde aandrijving (die alleen in zilver verkrijgbaar is) had bij de hogere aankoopprijs inbegrepen kunnen zijn. Dit zou het gemakkelijker maken om zelf pasta te maken.
Pro
- Hoogwaardige afwerking
- Praktische essays
- Ongecompliceerd schoonmaken
- Eenvoudige bediening
- Stabiele bevestiging
Contra
- Motor: niet inbegrepen en alleen verkrijgbaar in zilver
Darina Schweizer
Senior Editor
Darina.Schweizer@digitecgalaxus.chIk hou van alles met vier poten of wortels - vooral van mijn asielkatten Jasper en Joy en mijn verzameling vetplanten. Mijn favoriete bezigheden zijn rondsnuffelen met politiehonden en kattencoiffeurs op reportages of gevoelige verhalen laten opbloeien in tuinbrocki's en Japanse tuinen.
