Telekinese in een rompertje: zo speelt "Goodnight Universe" op de Switch 2
11-12-2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Michelle Brändle
Ik kruip in de huid van een baby die allesbehalve gewoon is. Dankzij mijn paranormale krachten word ik zelfs ontvoerd. De Switch 2-versie die ik heb getest, heeft echter een doorslaggevend nadeel ten opzichte van de pc-versie.
Met gedimde ogen probeer ik mijn omgeving in me op te nemen. Ik knipper drie keer en realiseer me dat ik een baby ben die wordt aangestaard en verzorgd door mijn ouders. Ik kan nauwelijks meer bewegen dan mijn kleine pootjes - voorlopig. Ik begin met het observeren van mijn omgeving. Nadat mijn opa zijn laatste woorden tegen me heeft gezegd, is het duidelijk: hier klopt iets niet, want plotseling kan ik voorwerpen verplaatsen.
Geen gewoon spel
«Goodnight Universe» is een interactief verhaal met een spannend perspectief. Ik verken de omgeving vanuit het perspectief van een baby. Meestal kijk en luister ik naar mijn pratende familie. De dingen worden interactief als ik mijn telekinetische gaven ontdek. In het begin kan ik ze gebruiken om voorwerpen te verplaatsen en gedachten te lezen. Tussendoor neem ik beslissingen die invloed hebben op het verhaal, zij het slechts in kleine mate. Bijvoorbeeld hoe ik me op dat moment voel of wat ik tegen mijn familie wil zeggen.
Het verhaal vordert in een rustig tempo en er valt weinig te ontdekken in de scènes. De besturing voor het gebruik van mijn vaardigheden is beperkt tot de rechter schouderknop en de B-knop. Ik gebruik de joycons om rond te kijken in de kamer. Net als in een point-and-click game vind ik voorwerpen die ik kan verplaatsen.
Als Isaac het vervelend begint te vinden dat hij als baby zoveel werk op het gezin legt, is het tijd om een handje te helpen. Speelgoed in dozen stoppen, het licht in de slaapkamer regelen, de boekenkast openen en vullen... Het is leuk en geruststellend tegelijk. Het wordt wat actiever als ik het doelwit ben van een organisatie en ontvoerd word. Daarover later meer.
Het verhaal is de kern van het spel
Als je veel actie verwacht, ben je bij dit spel aan het verkeerde adres. Ondanks bovennatuurlijke krachten en mysterieuze delen van het verhaal, behandelt het ook realistische, diepgaande thema's: Een disfunctionele familie met vertrouwensproblemen en generatieconflicten staan vaak centraal in de actie.
Door Isaacs gezichtspunt bevind ik me midden in deze conflicten. Als kijker die weinig speelruimte heeft, maar alle emoties en gedachten van de familie meemaakt, heb ik het gevoel dat ik er zelf bij ben. Dankzij mijn vermogen om gedachten te lezen, krijg ik inzicht in de dagelijkse uitdagingen van mijn vader als hij me een verhaaltje voor het slapen gaan vertelt. Mijn zus daarentegen heeft problemen met haar studie en liefdesleven. Als ik dat wil, kan ik haar leven beïnvloeden.
Mijn mogelijkheden om in te grijpen in het verhaal zijn beperkt. Het verhaal heeft een duidelijke volgorde waar ik tussendoor mijn mening aan toevoeg. Soms blijft het bij mijn reactie op een uitspraak van de familie in de vorm van een lach of een traan. In het begin zou ik daarom graag wat meer willen ingrijpen in het verhaal. Later leg ik me echter neer bij het knusse verloop van het verhaal en kruip ik lekker op de bank.
Het spel biedt geen bijzondere uitdagingen. De eerder genoemde lineariteit en beperkte opties laten niet veel speelruimte over. Af en toe zijn de opdrachten wat lastiger. Ik realiseer me dit tijdens een opdracht waarin ik mijn kracht moet tonen aan Cleo met behulp van een speelgoedtrein. Deze mag ondanks de vele obstakels niet ontsporen en vereist een snelle reactietijd.
Het wordt vooral grappig als ik mijn ontvoerders bang moet maken door hun huis in brand te steken. Hiervoor moet ik de voorwerpen in de juiste volgorde in brand steken en zoveel mogelijk chaos veroorzaken. Deze puzzels zorgen niet echt voor hoofdpijn.
De enige keren dat ik taken herhaal, zijn als ze een precieze besturing vereisen. Ik moet bijvoorbeeld vijanden uit de weg ruimen met de joystick als cursor. Deze besturing is wiebelig en onnauwkeurig. Hoewel dit past bij een kleuter als Isaac, voelt het onbedoeld en irriteert het me vaak.
Op de Switch 2 zou het mogelijk zijn om de Joy Cons als muis te gebruiken. Hebben de ontwikkelaars hier niet aan gedacht? Blijkbaar moet een update voor het spel nog komen om besturing op een ongebruikelijke manier mogelijk te maken die al beschikbaar is op de pc: daar kun je Isaacs vaardigheden gebruiken via oog- en gezichtsherkenning. Als ik mijn ogen sluit, kan ik de gedachten van anderen lezen. Dit zou theoretisch ook mogelijk zijn op de Switch 2 dankzij camera-ondersteuning.
Kunstzinnige beelden en geluiden uit een andere wereld
Acteur Lewis Pullman («Top Gun: Maverick», «Thunderbolts») leent zijn Engelse stem aan Baby Isaac. Hij doet het perfect en de diepe stem is er eigenlijk niet voor niets. Meer wil ik niet verklappen. Je zult er zelf achter moeten komen naarmate het verhaal vordert. Ik kan het spel alleen in het Engels spelen, de andere talen zijn beschikbaar als ondertiteling.
De afbeelding is minimalistisch en een beetje abstract. Ik vind het mooi en het benadrukt de absurde sfeer samen met de sci-fi geïnspireerde achtergrondmuziek uitstekend. De soundscape is ook spannend. Ik moet eerst de juiste frequentie vinden zodat ik de gedachten van de andere personages kan lezen. Dit geluid bezorgt me elke keer weer kippenvel. Echt gaaf.
Goodnight Universe is sinds 9 december verkrijgbaar als fysieke versie voor pc en Switch 2. Ik heb de Switch 2-versie gekocht voor de review.
Conclusie
De besturing bederft de spelervaring
Het verhaal van de kleine Isaac en zijn familie is mooi uitgewerkt en de mystieke sfeer en het ongewone gezichtsveld trekken me in de actie. In het begin stoorden de beperkte interactiemogelijkheden van het verhaal me. Na verloop van tijd raakte ik er echter aan gewend en liet ik me meeslepen door het verhaal en de mysterieuze geluiden.
De besturing op de Nintendo Switch 2 is teleurstellend: terwijl de pc-versie mijn ogen en gezicht volgt, moet ik op de handheld alles met de Joycon doen. Ik hoop snel op een update voor een magischere ervaring.
Desondanks is het idee van "Goodnight Universe" spannend gerealiseerd en speelt het met mogelijkheden die ik nog nooit eerder in een spel heb ervaren. Samen met de minimalistische graphics is het verhaal vermakelijk en perfect voor een besneeuwde zondag.
Pro
- lief familieverhaal
- Babyvaardigheden zijn goed geïntegreerd in het verhaal
- Chique graphics en geweldige gesynchroniseerde stem
Contra
- Bedieningselementen op de Switch 2 niet volledig ontwikkeld
- biedt nauwelijks uitdagingen
Omslagfoto: Michelle Brändle
In mijn wereld achtervolgt Super Mario Stormtroopers met een eenhoorn en mixt Harley Quinn cocktails voor Eddie en Peter in de strandbar. Overal waar ik mijn creativiteit kan uitleven, tintelen mijn vingers. Of misschien komt het omdat er niets anders door mijn aderen stroomt dan chocolade, glitter en koffie.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
