Vlam in een glas: Wat kan de Gardenflare vuurbuis doen?
14-7-2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Martin Jungfer
De Gardenflare vuurbuis is ontworpen om sfeer te brengen op het terras of in de tuin. Hoe presteert hij in de praktijk als het gaat om verwarmen, bedienen en schoonmaken?
Ik heb al een vuurplaats in onze tuin: een vuurbal met een grillrooster. Toch zei ik geen nee toen mijn collega van de afdeling inkoop me een nieuw product in onze winkel liet zien: een vuurbuis van Gardenflare.
Het ontwerp met de standaard en buis doet me een beetje denken aan de mortieren die soldaten gebruikten in de oorlog van Rusland tegen Oekraïne. Gelukkig is de vuurbuis duidelijk voor vreedzame doeleinden. Hij is bedoeld «om esthetiek en vuur op elegante wijze te combineren» en zo «terras en tuin onder te dompelen in een sfeervolle ambiance», aldus de website van de fabrikant.
Nou, stemmingen zijn vaak erg subjectief. Mijn test zal daarom vooral laten zien hoe je het apparaat instelt, bedient en schoonmaakt. De foto's kunnen je helpen met de sfeer.
De montage
De afzonderlijke onderdelen worden goed beschermd geleverd in een langwerpige kartonnen doos. De kit bestaat uit negen onderdelen en een lading schroeven met een bijpassende inbus, allemaal verpakt in een plastic zak.
Dan komt de glazen buis. Het meest gevoelige deel zit in een stevige cilindervormige doos met plastic deksels, die ook zijn vastgelijmd. Ik laat de buis voorlopig in zijn veilige omhulsel zitten en wijd me aan het in elkaar zetten van de roestvrijstalen onderdelen.
De fabrikant in Hamburg - de productie vindt plaats in China - leverde me de versie met een zwarte poedercoating. In tegenstelling tot de uitvoering in zilver is het oppervlak niet glad, maar ruw. Het corrosiebestendige roestvrij staal heeft een redelijke dikte, ik meet iets minder dan twee millimeter wanddikte bij de voeten, de verbrandingskamer is zelfs gemaakt van 2,5 millimeter dik plaatstaal.
De eenvoudig te begrijpen instructies helpen bij de montage; als je liever bewegende beelden hebt, kun je ook video's bekijken die zelf zijn gemaakt. Het is praktisch dat er maar één soort schroef is. Na een kleine 15 minuten zit het frame op zijn plaats. Ik ben echter ontevreden omdat de glazen buis niet precies verticaal staat. Ik schroef de houder voor de glazen buis en de voetjes weer los en schroef ze weer vast. Mijn innerlijke Monnik doet de groeten. De voetjes kunnen met een beetje druk een beetje worden bijgesteld. Maar ik krijg de buis nog steeds niet recht. Dan maar niet.
Het verhittingsproces
Recht of niet - nu wil ik zien hoe de vlam werkt in de glazen buis. Hiervoor plaats ik de kleine lade voor de as. Dan vul ik de vulopening met houtpellets. Volgens de fabrikant is er ruimte voor maximaal één kilogram. In mijn geval is er na ongeveer de helft al geen ruimte meer. Waarschijnlijk zijn ze te los gestapeld.
De zwaartekracht duwt de eerste lading pellets naar de verbrandingskamer. Daar ontsteek ik ze met een aansteker, bijvoorbeeld van houtwol. Dit werkt perfect en zonder verdere actie. De verbrandingskamer krijgt voldoende lucht van onderen.
Na een klein kwartier flikkeren de vlammen halverwege de glazen cilinder omhoog. Nog eens tien minuten later is de maximale hoogte van een meter bereikt. Ik open het deksel van de schacht voor de pellets om te controleren: er is al veel naar beneden gegleden. Ik vul nog een paar scheppen bij zodat ik foto's kan maken in verschillende stadia van schemering.
Terwijl het staal bij de vulopening bijna geen hitte genereert, wordt het echt heet in en rond de verbrandingskamer. Mijn infraroodthermometer geeft meer dan 400 graden aan. Niemand zou daar met zijn vinger bij moeten kunnen komen.
Dit is nog een reden waarom het belangrijk is om goed na te denken over waar je de vuurbuis plaatst voordat je hem aansteekt. Volgens de instructies mogen er zich binnen een straal van drie meter geen brandbare voorwerpen bevinden. Je hebt dus een royale zithoek nodig. Het is ook niet aan te raden om hem op het balkon te gebruiken als het dichtstbijzijnde balkon of de luifel boven je is. De hitte van de vlam wordt immers naar boven gericht op een heel klein oppervlak.
Over kleine oppervlaktes gesproken: je hebt niet veel vloeroppervlak nodig voor de Gardenflare vuurbuis. 40 bij 40 centimeter is genoeg.
Je kunt ook dicht bij de vuurbuis gaan zitten. Hoewel de relatief kleine verbrandingskamer warmte uitstraalt, heeft het niet het effect van een open kampvuur of een vuurschaal. Als je goed luistert, kun je in ieder geval een zacht knapperend geluid horen.
Het reinigingsproces
Na het eerste rondje vuurmagie is de glazen buis al herkenbaar vies. De instructies raden aan om hem na elk gebruik schoon te maken. Zo krijgen afzettingen van roet en stof geen kans om te blijven plakken.
Water en standaard afwasmiddel zouden genoeg moeten zijn om de pijp schoon te maken. Dat klopt. Tenminste, voor zover ik er met mijn handen bij kan. Het probleem: de pijp is een meter lang, maar ook smal met een binnendiameter van ongeveer 70 millimeter. Ik kan alleen bij de buitenste centimeters. Met de kleinere hand en dunnere arm van mijn dochter zou ik zeker meer kunnen schoonmaken. Maar ik wil niet in een juridisch grijs gebied terechtkomen - trefwoord: kinderarbeid. Normale flessenborstels zijn niet breed genoeg, toiletborstels zouden wel passen, vooral die met een lange steel. Het zou nog beter zijn als Gardenflare ook een geschikte borstel zou leveren.
De aslade leegmaken is veel minder werk. Na een paar uur afkoelen kun je hem er gewoon uittrekken en legen. Het verbaast me hoe weinig er overblijft na anderhalf uur.
Als ik van bovenaf in de verbrandingskamer kijk, zie ik daar nog een paar kruimels, die ik ook leeggooi. Over het geheel genomen branden de pellets echter vrijwel residuvrij.
De gebruikskosten
De vuurbuis wordt gevoed met pellets - en alleen pellets. Dus kom niet op het idee om iets anders zoals houtskool of briketten in de koker te gooien. De fabrikant raadt pellets aan met een diameter van zes millimeter en een lengte van 12 tot 30 millimeter. Hoe korter ze zijn, hoe dichter je ze in de steel kunt stoppen en hoe langer de vlam zal branden. Overigens is zes millimeter de standaarddiameter van pellets. Dus als je de informatie over de diameter bijvoorbeeld niet in onze winkel kunt vinden, kun je ervan uitgaan dat het zes millimeter is.
Met één kilogram pellets in de schacht kun je tot 75 minuten vuur maken. Volgens de fabrikant is dat met 600 gram 45 minuten. Dat is ongeveer wat ik in mijn testen voor elkaar kreeg. Bijvullen kan ook, maar je moet het apparaat volgens de veiligheidsinstructies niet langer dan tweeënhalf uur gebruiken.
Als je de gourmetpellets voor de rookovengrill niet gebruikt, kun je pellets krijgen voor 2,50 frank per kilo in onze winkel. Mogelijk nog goedkoper in de bouwmarkt. Dit betekent dat je rekening moet houden met brandstofkosten van ongeveer twee frank per werkuur. Plus de arbeidstijd die je nodig hebt om de pijp de volgende dag weer schoon te maken.
Ik vind het goed dat de fabrikant reserveonderdelen aanbiedt. Als de glazen buis bijvoorbeeld breekt, kun je voor 35 euro een nieuwe krijgen. Dat is meer dan redelijk. (Helaas is het reserveonderdeel nog niet direct bij ons in de winkel verkrijgbaar - althans nog niet - maar alleen bij de fabrikant.
De klimaatkwestie
Bij de verbranding van houtpellets komt ongeveer 1,8 tot 2,0 kg CO₂ per kilogram vrij. Ter vergelijking: dat is ongeveer evenveel als een autorit van 10 kilometer of als 1000 Google zoekopdrachten.
Sommige mensen, vooral in de houtindustrie, beschrijven pellets zelfs als duurzaam omdat ze alleen CO₂ vrijgeven die al uit de atmosfeer is gehaald en door de bomen is opgeslagen. Dus als er nieuwe bomen worden geplant om pellets van te maken, is de CO₂ over een paar decennia weer uit de atmosfeer en in het hout van de boom.
Met een lange levensduur en een lange levensduur is de CO₂ weer uit de atmosfeer en in het hout van de boom.
Met een lange levensduur maakt het voor de CO₂-uitstoot nauwelijks uit dat er een paar kilo staal wordt gebruikt om de vuurbuis te maken. In totaal is dat maar zo'n zes kilogram.
Conclusie
Wat Bezos en Musk zijn voor hun raketten ...
... zou de vuurkoker voor vuurfans kunnen zijn. De één meter hoge vlam in de glazen cilinder maakt veel indruk in de tuin of op het terras. Het kost weinig werk om hem te vullen en aan te steken, en je hebt minstens een uur lang iets om naar te kijken. Ik geef hem één ster minder omdat ik het schoonmaken van de glazen buis vervelend vind en - in ieder geval bij mijn testmodel - de buis niet verticaal staat.
Pro
- Zeer goede video-instructies voor montage
- Hoogwaardige afwerking
- Gunstige werking
- Goede benutting van de brandstof
- Reserveonderdelen kunnen worden nabesteld
Contra
- Moeizame reiniging van de glazen buis
- Geen exacte hoek van 90 graden bij het opzetten
Martin Jungfer
Head of Content
Martin.Jungfer@digitecgalaxus.chIk ben journalist sinds 1997. Gestationeerd in Franken, aan het Bodenmeer, in Obwalden, Nidwalden en Zürich. Familieman sinds 2014. Expert in redactionele organisatie en motivatie. Behandelde onderwerpen? Duurzaamheid, hulpmiddelen voor telewerken, mooie dingen voor in huis, creatief speelgoed en sportartikelen.
38 opmerkingen
later