Opinie

Waarom "The Lord of the Rings" vandaag de dag nog steeds bloeit

9-5-2024

Vertaling: machinaal vertaald

Film-, serie- en gameprojecten uit Midden-aarde laten zien: Zelfs 20 jaar na de filmtrilogie brandt de passie voor "The Lord of the Rings" nog steeds. Maar het is niet eenvoudig om dit fenomeen onder woorden te brengen. Ik zal het toch proberen.

2024 is een goed jaar voor fans van hobbits, elfen en olifanten: Het tweede seizoen van de serie "The Rings of Power" komt uit, de extended editions van de filmtrilogie komen terug in de bioscopen in de VS, "The War of the Rohirrim" is een nieuwe animatiefilm en in het spel "Tales of the Shire" kruip je in de huid van een hobbit. En dit alles voor het einde van het jaar!

De fascinatie voor Midden-aarde is springlevend. En dat is niet vanzelfsprekend: er zijn zeventig jaar verstreken sinds de publicatie van het eerste boek. Meer dan twintig jaar sinds de films. Toch ontvangen we nog regelmatig nieuws uit de wereld van J.R.R. Tolkien in de vorm van creatieve projecten. De passie waarmee miljoenen mensen gepassioneerd zijn over "The Lord of the Rings" is ongeëvenaard.

Peter Jackson en ik

Voor mij staat "The Lord of the Rings" vooral voor de filmtrilogie die werd uitgebracht van 2001 tot 2003. Het waren de verfilmingen van Peter Jackson die me in de jaren '90 in de ban van Midden-aarde brachten. Tegelijkertijd speelde ik mijn eerste games: het legendarische hack-and-slash spel "The Return of the King" voor de Playstation 2 en het strategiespel "The Battle for Middle-earth" op de PC. Daarna las ik de drie boeken, maar ik gaf "The Silmarillion" een grote kans. Schaam me!

Tot op de dag van vandaag luister ik regelmatig naar de soundtracks van de films, bekijk ik compilaties van achter de schermen, video-essays en game-recensies op YouTube, scroll ik door memes en kan ik elk woord van de filmtrilogie uit mijn hoofd opzeggen. Maar "The Lord of the Rings" had de grootste invloed op mij in mijn kindertijd en jeugd. Bilbo's verjaardagsfeestje brengt me nog steeds terug naar de bank in de woonkamer van mijn ouders. Het advies van Elrond bedekt me met een knusse deken en het vertrek van de metgezellen geeft me een warme chocolademelk in de hand.

Het kijken of spelen van "The Lord of the Rings" is voor mij ook als een reis terug in de tijd. Terug naar een tijd waarin schoolcijfers relevant waren en ik moest oefenen voor pianoles. Woensdagmiddagen waren vrij en het enige weekendprogramma was een voetbalwedstrijd op zaterdag. Deze onbezorgde jeugd weerklinkt elke keer als Legolas zijn boog trekt of Gimli zijn bijl tevoorschijn haalt. Een groot deel van mijn liefde voor "The Lord of the Rings" is nostalgie.

Wat ik er voor over zou hebben om Legolas een trap af te zien schaatsen terwijl hij voor het eerst met zijn boog schiet...
Bron: New Line Cinema

Gollum en Gimli

Deze nostalgie bestaat niet alleen in mijn hoofd, maar uit zich in de dagelijkse herhaling van iconische uitspraken uit de filmtrilogie. Ik weet zeker dat meer dan de helft van mijn kennissen de zin: "Hij telt nog steeds maar als één!" met zekerheid kan toeschrijven aan het juiste personage en de juiste scène. "The Lord of the Rings" is doorspekt met zinnen die mijn huid doen kriebelen van hun beknoptheid. Zin in een voorproefje?

"Er staat vandaag een vis op tafel, zo sappig en zoet"
"Tooooooooood!"
"Ik ben geen man."
"Mijn vrienden, jullie buigen voor niemand."

Met zijn "citeerbaarheid" vormt "The Lord of the Rings" het sjabloon voor duizenden memes die elke dag het internet overspoelen. Beelden van de metgezellen stimuleren mijn zenuwstelsel steeds opnieuw. De constante herhaling zorgt ervoor dat ik me nog sterker identificeer met het verhaal van Midden-aarde. Als iemand in een commentaar een slecht woord zegt over "The Lord of the Rings", komen wij nerds in actie en verdedigen we de eer van ons heiligdom als de torenwachters van Gondor. Of, afhankelijk van de toon, als een horde orks.

Aragorn en Boromir

Net als wij fans zijn onze helden niet onberispelijk. "The Lord of the Rings" geeft alle hoofdpersonen (behalve misschien Legolas) de tijd om zich te ontwikkelen en een transformatie te ondergaan. Frodo verlaat zijn vertrouwde thuis, weerstaat de invloed van de ring tot het einde en ontdekt de waarde van vriendschap in Sam. Gimli is een van de weinige dwergen die bevriend raakt met de elfen. Aragorn vindt de moed om de troon van Gondor te bestijgen. Arwen besluit tegen een eeuwig leven en voor de liefde. Zelfs Merry en Pippin overwinnen hun naïviteit en hebben een beslissende invloed op de gebeurtenissen in de oorlog.

Eén van de spannendste personages voor mij is Boromir. Hoewel hij zweert Frodo te beschermen tijdens zijn missie, valt hij voor de kracht van de ring en wil hij hem zelfs van Frodo afpakken. Toch vecht hij voor het goede tot zijn heldhaftige dood. Boromir laat zien hoe de Ring mensen corrumpeert, zelfs een standvastige zoon van Gondor. Zijn rol doet me begrijpen: Frodo draagt niet zomaar een paar gram goud om zijn nek, maar een onvoorstelbaar zware last.

Het laatste half uur van "The Return of the King" is volledig gewijd aan het afsluiten van het verhaal van elk personage. Aragorn wordt koning, de hobbits keren terug naar de Gouw en Frodo gaat met Gandalf aan boord van het Elfenschip naar Valinor. De laatste akte sleept zich voort, vooral als je al ruim acht uur naar de film hebt gekeken. En toch ben ik blij dat Peter Jackson de hoofdrolspelers genoeg tijd geeft om afscheid te nemen van het publiek. Het einde sluit de verhalen af, maakt knopen los en verduidelijkt open vragen. Voor fans is de ontknoping zeer emotioneel en ontroerend. Mijn ogen zijn nooit droog gebleven in dit laatste half uur.

Als deze scène je niet tot tranen toe roert, heb je een hart van steen.
Bron: New Line Cinema

Howard Shore

Composer Howard Shore is deels verantwoordelijk voor mijn tranen van ontroering. Geen enkele filmmuziek roept zulke sterke emoties bij me op als de soundtrack van "The Lord of the Rings". Het begeleidt niet alleen de film, maar is als een samenhangend geheel in het plot verweven. De melodieën vangen perfect de stemming van elke afzonderlijke scène in de trilogie. Een speelse viool stuitert met me mee door de Gouw, krijsende koren waarschuwen voor de Nazgûl, en met triomfantelijke hoorns achter zich vallen de Rohirrim de Orks buiten Minas Tirith aan - om op het moment van botsing stil te vallen. De muziek stopt voor een paar seconden en als toeschouwer neem ik de woestheid van de strijd in zijn geheel in me op: Paarden die hinniken, speren die rondvliegen, harnassen die barsten en krijgers die brullen als de cavalerie over hun tegenstanders veegt.

Niet voor niets won Howard Shore twee Golden Globes, drie Oscars en vier Grammy's voor zijn muzikale score voor de filmtrilogie. Zelfs 20 jaar later worden de films regelmatig in concertzalen vertoond terwijl orkesten de muziek live spelen.

Tom Bombadil en Celebrimbor

Als je weet wie Tom Bombadil is, dan heeft de filmtrilogie een honger in je gewekt om meer te weten te komen over de wereld van J.R.R. Tolkien. Het vreemde wezen komt niet voor in de films, maar is een van de interessantste personages in Midden-aarde. Dit maakt hem een populair personage voor games of spin-offs. Een soortgelijke situatie geldt voor Celebrimbor: de elven smid die Sauron hielp de Ringen van Macht te maken werd uit de filmtrilogie geschrapt. In plaats daarvan speelt Celebrimbor een centrale rol in het videospel "Shadow of Mordor" en in de serie "The Rings of Power". De twee personages laten zien: De wereld van de Ring is een bodemloze put. Tolkien creëerde een universum, ontwikkelde verschillende talen, werkte een pantheon uit en tekende kaarten. Dit alles levert materiaal op voor films, boeken, spellen, radioprogramma's, series, parodieën, YouTube-video's en overvolle fanfictieforums. Iedereen die echt geïnteresseerd is in "The Lord of the Rings" kan er een leven lang mee bezig zijn en elke dag nieuwe details tegenkomen.

Een Lord of the Rings-film kijken is voor mij een ervaring. En niet een die me twee uur lang vermaakt, maar een die me laat wegzinken in een vreemde wereld, me op magische wijze omhult en me op alle niveaus verwent. Ik betwijfel of een fantasywerk ooit een vergelijkbare status voor mij zal hebben.

Ik zou nog uren door kunnen tieren. Over de perfecte cast, de ongelooflijke miniatuur filmsets, de ingenieuze visuele effecten, de adembenemende landschappen en de invloed die "The Lord of the Rings" heeft gehad op het fantasy genre. Maar deze tekst is al lang genoeg en ik wil geen trilogie schrijven. In plaats daarvan wil ik graag van jullie weten of en waarom jullie van Frodo en zijn metgezellen zijn gaan houden. Schrijf het in de comments. Ik kijk ernaar uit om van je te lezen.

Omslagfoto: New Line Cinema

80 mensen vinden dit artikel leuk

Valentin Oberholzer

Freelance Editor

v4lentin.oberholzer@gmail.com

Mijn retraites hebben namen als Middle Earth, Skyrim en Azeroth. Als ik afscheid van ze moet nemen vanwege verplichtingen in het echte leven, begeleiden hun epische soundtracks me door het dagelijks leven, naar de LAN-party of naar de D&D-sessie.

Opinie

Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

Opinie
7 video game vijanden die me nachtmerries hebben bezorgd
van Domagoj Belancic
Opinie
5 jaar "Baldur's Gate 3": Waarom de game een onherhaalbaar meesterwerk blijft
van Rainer Etzweiler
Opinie
Ik zou deze zeven spellen graag vergeten en opnieuw spelen
van Domagoj Belancic