Achtergrond
Retro Nieuws: Een Brit in Zwitserland en automatische polshorloges
van Debora Pape
Het moment waarop Zwitserland stilstaat
28-5-2025
Vertaling: machinaal vertaald
De SBB klok is een waar icoon. Inclusief de rode secondewijzer die vlak voor elke volle minuut pauzeert. Maar waarom is dat precies zo?
Het is 15.51 uur. Ik wacht op perron 4 op station Visp op de IC6 trein naar Bern. De trein zou over een minuut moeten arriveren. Een blik op de klok op het perron: de secondewijzer nadert 12 uur. Maar in plaats van dat de klok naar 15:52 springt, staat alles even stil. 15:51:00. Waar gaat dat over?
Een moment later gaat de minutenwijzer naar 52 en begint de secondewijzer weer te bewegen. De trein komt op schema aan, alles in het groen.
Als je langer dan 60 seconden naar de iconische SBB-klok hebt gekeken, is je dit ook opgevallen. Precies op de hele minuut staat alles even stil. Dan springt de minutenwijzer plotseling vooruit en gaat alles verder alsof er nooit iets is gebeurd. Maar waarom deze vertraging? Het Zwitserse treinnetwerk in der Regel staat immers bekend om zijn punctualiteit.
Hoe een designicoon ontstond
Om erachter te komen waar deze vertraging vandaan komt, moeten we de klok een paar jaar terugzetten. De nu legendarische stationsklok werd in 1944 ontwikkeld door de Zwitserse ingenieur en ontwerper Hans Hilfiker. Op dat moment had het nog geen rode secondewijzer, die pas jaren later werd toegevoegd. Hilfiker hield de hele lay-out bewust eenvoudig, zodat de klok zelfs van grote afstand goed afleesbaar bleef.
In 2012 heeft Apple zelfs ons SBB horloge gekopieerd op de iPad - zonder toestemming te vragen. SBB spande geen rechtszaak aan, maar trof een minnelijke schikking met Apple voor een licentievergoeding van maar liefst 20 miljoen frank.
Hoe een hindernis een kanaal werd
In ieder geval stelde SBB vanaf het begin hoge eisen aan de punctualiteit van haar klokken. De inmiddels meer dan 5.000 stationsklokken in heel Zwitserland moesten niet alleen nauwkeurig zijn, maar ook synchroon lopen. 80 jaar geleden was het echter niet zo eenvoudig om zoveel klokken tot op de seconde te synchroniseren - dus werd er zonder meer voor een andere aanpak gekozen.
Er werd een apart klokkensysteem geïnstalleerd op elk station, elk met een moederklok en verschillende slaveklokken. Dit betekende dat alleen de moederklok de tijd moest instellen en elke volle minuut een puls naar alle andere slave-klokken moest sturen. Dit verklaart het verspringen van de minuten van de lange wijzer.
Van tekortkoming tot handelsmerk
Heden ten dage zou het natuurlijk eenvoudig zijn om alle klokken te synchroniseren en de tweede pauze te elimineren. Maar net als het eenvoudige ontwerp is de eigenaardige minuutsprong een kenmerk geworden van Zwitserse stationsklokken. Zelfs de puur digitale megaklok op station Wankdorf in Bern stopt elke volle minuut even.
Wanneer je naar het buitenland kijkt, merk je al snel dat onze stationsklok als het ware de lat heeft gelegd. De Duitse spoorwegklokken doen bijvoorbeeld niet alleen visueel denken aan de SBB-klokken - ze nemen ook direct de stilstaande secondewijzer over. De gelijkenis tussen de klokken op het spoor en op stations in Oostenrijk en Italië kan ook niet worden ontkend.
In mijn ogen heeft deze stop-seconde ook een mooie symboliek. Soms is het de moeite waard om even stil te staan, diep adem te halen en dan pas verder te gaan. Net zoals onze iconische rode secondewijzer dat elke volle minuut doet.
Omslagfoto: Dayan Pfammatter
Dayan Pfammatter
Freelance Editor
pf.dayan@gmail.comZolang ik me kan herinneren ben ik gefascineerd door alles met knoppen, displays en luidsprekers. Als journalist gespecialiseerd in technologie en maatschappij schep ik orde in de jungle van tech-jargon en verwarrende spec sheets.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
