Opinie
7 video game vijanden die me nachtmerries hebben bezorgd
van Domagoj Belancic
Vroeger was alles beter: Waarom leuke racers dringend weer een verhaalmodus nodig hebben
7-10-2025
Vertaling: machinaal vertaald
Leuke racers zouden hun verhaalmodi terug moeten brengen. Ik heb in mijn kindertijd zoveel tijd doorgebracht dat ik mijn vrienden echt kon verslaan in multiplayer-races.
Waarom spelen we graag Fun Racer? Natuurlijk, om actievolle en chaotische races te rijden tegen vrienden of onbekenden op het internet.
En wanneer zijn deze races het leukst? Voor mij is het antwoord: wanneer ik zo kan profiteren van mijn circuitkennis dat ik mijn concurrenten in een stofwolk achterlaat.
Ik doe deze kennis op door vaak op de circuits te rijden. Dat is logisch. Ik doe dat in de Grand Prix of in de tijdritten. Dat kan efficiënt zijn, maar het is ook saai.
Daarom wens ik een veel leukere optie uit spellen van 20 jaar geleden: de verhaalmodus.
Ik denk terug aan twee juweeltjes van games die me zowel met hun verhaalmodus als met de klassieke races in vervoering brachten: «Crash Team Racing» en «Diddy Kong Racing».
De avonturenmodus van «Crash Team Racing»
«Crash Team Racing» en de «Nitro-Fueled» remake van de PS1 racer verwennen me met de adventure mode. Er zit zelfs een verhaal bij, ook al is het complete onzin.
De kwaadaardige buitenaardse Nitros Oxide landt op een dag op aarde en stelt een ultimatum: de beste coureur op de planeet moet hem uitdagen voor een race. Als niemand zich meldt of als de uitdager de race verliest, neemt Nitros Oxide de aarde over en verandert deze in een enorme parkeergarage.
Het kwaadaardige buitenaardse wezen Nitros Oxide komt op een dag op aarde en stelt een ultimatum.
Daar kom ik om de hoek kijken: Ik moet me eerst staande zien te houden tegen talloze racers uit het universum «Crash» om daarna Nitros Oxide een halt toe te roepen.
Zoals geschreven: complete humbug. De verhaalraces en de onderling verbonden overwereld zijn des te overtuigender.
Een geweldige afwisseling op de oude Grand Prix-races.
Het wordt nog beter in «Crash Team Racing» als ik de eindbaas van een gebied heb verslagen. Dan kan ik de racecircuits weer betreden en de nieuwe CTR-uitdagingen en relikwieënraces aangaan. Het doel is om speciaal geplaatste munten of itemboxen te verzamelen waarmee ik de circuits beter kan leren kennen.
De gebieden van de onderling verbonden overwereld zijn allemaal charmant en staan in mijn langetermijngeheugen gegrift. Nieuwere funracers bieden geen alternatief omdat alles via menu's loopt.
Open wereld is niet hetzelfde als de avonturenmodus.
De avonturenmodus van «Diddy Kong Racing»
Een intergalactische varkenstovenaar genaamd Wizpig wil het eiland overnemen in afwezigheid van Timber's ouders. Om dat te doen, verandert hij de vier beschermdieren van het eiland in zijn handlangers - en dus in de vijanden waar ik het in de avonturenmodus tegen opneem om Wizpig uiteindelijk te verdrijven naar zijn thuisplaneet.
Net als in «Crash Team Racing» betreed ik de levels in de adventure mode van «Diddy Kong Racing» vanuit een aparte overwereld. Het verschil met mijn vorige voorbeeld is dat de gebieden compacter zijn, maar wel geheimen bevatten. Als ik bijvoorbeeld alle Grand Prix trofeeën win, verschijnt er een kikker met een hanenkam in de overwereld. Als ik eroverheen ren, verandert hij in de bestuurder Drumstick - een snel rijdende haan vervloekt door Wizpig.
Ontdekkingen als deze zijn leuk en vinden niet plaats in menu's.
Mijn ontdekkingsdrang wordt ook aangemoedigd op de racebanen. Hoewel er niet zoveel verzamelobjecten zijn als in «Crash Team Racing», zijn er vier speciale sleutels die buiten de gebaande paden liggen. Als ik ze vind, ontgrendel ik speciale uitdagingen die ik later tegen mijn vrienden kan spelen in multiplayer.
Tien jaar na het uitspelen van het spel herinner ik me nog steeds de locaties van de sleutels.
Ik ga ook graag moeilijke uitdagingen aan. Als je zelf ooit «Diddy Kong Racing» hebt gespeeld, herinner je je misschien de eerste race tegen eindbaas Wizpig. De race gaat gewoon in rondjes. Wizpig is echter ongelooflijk snel en vergeeft geen fouten. Om te winnen moet je bijna foutloos rijden en elke turboboost meenemen - tenzij je de truc met de speciale «» turboboost gebruikt.
Als je de truc met de speciale turboboost gebruikt, moet je elke turboboost meenemen.
Als je je hand van de gasknop haalt bij het oversteken van een boostveld, is de resulterende turboboost aanzienlijk sterker dan normaal. Ik wou dat ik dat als kind had geweten. Overigens is de moeilijke race tegen Wizpig de reden waarom sommige spelers het spel nooit uit konden spelen.
De verhaalmodus moet terugkomen
Ik vind het geweldig als videogames mijn drang om te ontdekken prikkelen. Hoewel dit onderdeel is van het concept van avonturenspellen zoals «The Legend of Zelda», kunnen andere genres zoals leuke racers hier ook gebruik van maken. Het heeft gewoon iets om de circuits vanuit een andere hoek te bekijken.
De onlangs uitgebrachte «Sonic Racing: Crossworlds» raakt deze zenuw met de vijf rode munten op elk circuit, zij het in veel mindere mate dan een speciale verhaalmodus. Ik vind deze aanpak in ieder geval gerichter en succesvoller dan de lege wereld van «Mario Kart World».
Ik ben nog steeds dankbaar dat ontwikkelstudio's weer experimenteren met zulke ideeën in leuke racers. Werk alsjeblieft wat meer uit in de volgende games en laten we een ritje maken!
Omslagfoto: Nintendo
Cassie Mammone
Freelance Editor
cassie.mammone.freelance@gmail.comIk schreef mijn eerste tekst over videogames toen ik acht jaar oud was. Sindsdien ben ik niet meer kunnen stoppen. De tijd daartussenin besteed ik aan mijn liefde voor 2D Husbandos, monsters, mijn riot cats en sport.
Opinie
Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.
Alles tonen
