Opinie
"Ghost of Yōtei" durft geen pauze te nemen
van Philipp Rüegg
Hoe multiplayersessies me traumatiseren
13-9-2023
Vertaling: machinaal vertaald
Ik speel spelletjes om te ontspannen en te ontsnappen aan het dagelijks leven. Tenzij iemand anders met me wil spelen. Wat voor anderen het leukste is aan gamen, is voor mij een afknapper.
Van comfort naar chaos: een speelsessie om snel te vergeten
Het is juni. Blizzard brengt Diablo IV uit en domineert daarmee de gamewereld. Een vriend die van RPG's houdt, stelt voor om het spel in een groep te spelen. Hoewel ik meer hou van mooie feelgoodwerelden met magische wezens dan van de sombere Diablo-sfeer, geef ik toe en koop het spel. We spreken af elkaar bij de volgende gelegenheid te ontmoeten om te spelen.
De "volgende kans" is over twee weken. Gezien werk, sport, relaties en allerlei andere verplichtingen binnen onze groep, is het plannen op "nachtmerrie"-niveau. Uiteindelijk vinden we een plekje op een zonnige zaterdagavond, die ik eigenlijk veel liever aan het meer zou doorbrengen - maar afspraak is afspraak. Dus rol ik de luiken naar beneden en start Diablo IV.
Het blijkt al snel dat we allemaal al verschillende dungeons hebben gespeeld. Omdat we samen nieuwe werelden willen ontdekken, gaan we moeizaam op zoek naar een dungeon die voor iedereen nieuw is. Na een lange tien (!) minuten vinden we wat we zoeken.
In de twee weken dat ik wacht op een date met mijn vrienden, heb ik al een paar singleplayer-uren kunnen investeren in Diablo IV. Als ik solo speel, ben ik eraan gewend dat mijn personage zich rustig een weg vecht door de hordes ondoden. Helemaal alleen, volledig ontspannen.
Gedwongen laat ik al die glinsterende staven en bijlen achter tussen de kadavers in kerker nummer twee. Ik zie tientallen harnassen wegroesten in het vuil en mijn hart verstrakt.
Eindelijk vrede
Dus, uit zelfzorg laat ik de voicechat uitgeschakeld voor dungeon nummer drie. Dan kan ik tenminste een beetje genieten van het slachten.
Daarna moet ik de pc weer uitzetten, want ik heb veel gepland voor de volgende dag. Ik neem afscheid en spam Alt+F4. Ik voel me uitgeput na de multiplayersessie, in plaats van ontspannen of verkwikt. Ik voel me alsof ik net klaar ben met mijn drie uur durende wiskunde-examen, alleen zonder opluchting en zonder vooruitzicht op een eindexamenfeest. Ik heb niet alleen mijn batterijen leeggemaakt in de laatste 90 minuten, ik heb er ook geen plezier aan beleefd.
Multiplayermodus doet me geen goed
De ervaring liet me weer eens zien waarom ik liever alleen game: het plannen van een date met mijn vrienden was vervelend. De sessie werd gekenmerkt door compromissen en genieten van mijn tijd in de game was moeilijk. Ik werd overspoeld met prikkels en er kwam helemaal geen sfeer. De singleplayer modus daarentegen boeit me volledig en dompelt me onder in een fantasiewereld die kippensoep voor de ziel is.
Zelfs als ze goed bedoeld zijn, bezorgen vriendschapsverzoeken en uitnodigingen voor party's me buikkrampen. Ik game veel liever alleen in mijn comfortzone. Ik zet mijn Steam-status op Onzichtbaar en dubbelklik op het vertrouwde Skyrim-pictogram op mijn bureaublad. Alsjeblieft, veel plezier samen, maar laat mij alsjeblieft in de singleplayer. De plek waar ik echt van gamen kan genieten. Dank je wel.
Header afbeelding: Activision Blizzard
Valentin Oberholzer
Freelance Editor
v4lentin.oberholzer@gmail.comMijn retraites hebben namen als Middle Earth, Skyrim en Azeroth. Als ik afscheid van ze moet nemen vanwege verplichtingen in het echte leven, begeleiden hun epische soundtracks me door het dagelijks leven, naar de LAN-party of naar de D&D-sessie.
Opinie
Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.
Alles tonen
