Achtergrond
Halve marathon project: van 0 naar 21 kilometer in 6 maanden
van Oliver Fischer
Halve marathon project: conditietest leidt tot kuitkramp
1-4-2024
Het idee is er, maar wat nu? Over zes maanden willen wij, Oliver Fischer en Claudio Candinas, een halve marathon lopen tijdens de Greifensee Run. Om te beginnen moeten we waarschijnlijk onze fysieke vereisten leren kennen en ons aanmelden voor een fitness-, prestatie- en stofwisselingsanalyse.
Stop, ik begin in het midden van het verhaal. Terug naar het begin:
Maken is als willen, alleen schaamtelozer
Hiervoor maakten we gebruik van de diensten van de experts van Medathletik.
Dit was de enige keer tijdens de hele actie dat professionals ons ten minste een paar aanwijzingen gaven over hoe realistisch ons plan was en waar we konden of moesten beginnen. We krijgen echter geen voedings- of trainingsplannen van ze en zullen ze pas helemaal aan het eind weer ontmoeten om te testen welke veranderingen we in de zes maanden hebben weten te bereiken.
Concreet hebben we het volgende gedaan:
- Metabolisme-analyse. Hiervoor ga je gewoon 30 minuten op een bank liggen en adem je langzaam en gelijkmatig in een masker dat is bevestigd aan een computer waarop een programma de samenstelling van de lucht die je inademt meet en je vertelt hoeveel vet, koolhydraten en eiwitten je lichaam verbrandt.
- Functional Movement Screen (FMS) Je voert talloze mobiliteits-, coördinatie-, balans- en krachtoefeningen uit met je armen en benen. Er wordt geanalyseerd hoe sterk en vooral hoe synchroon je spieren zijn en of je significante tekortkomingen of links-rechts afwijkingen hebt.
Ben je geïnteresseerd in prestatiediagnostiek en voeding in verband met sport? Je kunt hier meer en preciezere informatie over vinden in twee artikelen van Siri Schubert, die hier vorig jaar uitgebreid over heeft geschreven:
Zo is het met Claudio
Eerste dingen eerst: Mijn ID is een leugenaar en mijn Weegschaal is een klootzak. Mijn ID beweert brutaal dat ik 173 centimeter lang ben, waardoor ik ongeveer drie centimeter extra heb. Waarom dit werd doorgewuifd bij het paspoortkantoor? Ik heb geen idee.
De brutaliteit wordt alleen overtroffen door mijn weegschaal, die de harde werkelijkheid in mijn gezicht slaat, of beter gezegd op het display: 82,9 kilo en een vetpercentage van ongeveer 30 procent. Wat een eerlijke maar ongelooflijk beledigende mededeling! Ik ben dus bijna een derde dik. Ik ben praktisch een door de mens gemaakt frietje. Ik heb mijn twijfels of ik een halve marathon kan voltooien op dit vechtgewicht. Pun intended.
De prestatietests bij Medathletik waren allesbehalve een wandelingetje in het park. Ik boog, rekte, kromde en spande me vooral in slow motion in. Ja, de oefeningen - vooral die voor de kernspieren - waren zwaar en ik voel de naweeën drie dagen later nog steeds. Maar het betekent ook dat er iets in me gebeurt. En dat voelt al goed.
Ik ben nu wat dieper aan het graven in alle resultaten van de analyses en probeer een trainings- en vooral een voedingsplan samen te stellen dat ik gemakkelijk in mijn dagelijks leven kan integreren en waar ik vooral niet na twee weken alweer ziek van word. Want als Oliver en ik elkaar iets hebben beloofd, dan is het dat we het samen zullen volhouden. Wat er ook gebeurt. Ik mis nu al mijn nachtelijke uitstapjes naar de koelkast.
Ik heb mezelf tenslotte al een cadeau gegeven in de vorm van een Apple Watch als motivatie. Ik moet mijn beweging op de een of andere manier bijhouden. En ik ben ook een grote fan van gadgets.
Hoe Oliver het doet
Ik ben net geen 1,77 meter lang en weeg 84 kilo. Met een BMI van 26,9 en een vetpercentage van 27,7 procent draag ik zeker een paar kilo buikvet te veel met me mee - zegt Dimi Evangelidis van Medathletik, die samen met ons de testen doet, nogal laconiek. Maar ik vind ook dat er drie tot vier kilo af moet. Met regelmatig duursporten moet dat eigenlijk wel lukken, denk ik.
Maar blijkbaar ziet mijn stofwisseling het op dit moment nog heel anders. Uit de analyse bleek dat mijn lichaam tweederde van zijn energie blijkbaar uit koolhydraten haalt, terwijl vet goed is voor iets minder dan 20 procent van de gebruikte energie. Geweldig, dus eerst moet ik mijn spieren leren om de royale vetvoorraden aan te spreken voor energie.
Dankzij de resultaten van spiroergometrie weet ik tenslotte op welke hartslag ik moet fietsen of joggen om de beste kans te hebben om efficiënt vet te verbranden. Het handige is dat deze waarde (142 bpm) ook in het bereik ligt waarin ik mijn aerobe basisuithoudingsvermogen het meest efficiënt train (134-150 bpm). Ik begrijp dat ik eerst deze basis moet leggen om in september kans te maken op 21 kilometer hardlopen.
Win-win dan, klinkt goed.
Theoretisch, want zoals ik in het begin al zei, kan ik op dit moment alleen maar dromen van joggen. Het lukt me niet eens om twee stappen rond mijn kantoor thuis te hobbelen zonder looprek.
En de derde test, de FMS, is de schuldige. Of eigenlijk: een van de oefeningen. Op één been op een stepper staan en het lichaam op en neer duwen met de kuitspieren. Totdat je het niet meer kunt. Het ging lang door, vooral links. Ik denk dat het pijnvermoeidheidssignaal van mijn linkerkuit mijn hersenen gewoon niet goed bereikte. Want ik heb de spieren duidelijk zodanig overbelast dat ik zelfs dagen later geen rechte stap meer kon zetten.
Blijf kijken.
Het halve marathonproject en hoe het tot stand kwam:
Oliver Fischer
Teamleader Editorial
Oliver.Fischer@digitecgalaxus.chGlobetrotter, wandelaar, wereldkampioen wokken (maar niet die in het ijskanaal), woordjongleur en liefhebber van fotografie.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
